23 października spotkaliśmy się, aby podyskutować o ostatniej powieści Ignacego Karpowicza „Sońka”.
Ignacy Karpowicz ur. w 1976 w Białymstoku – polski pisarz, prozaik, tłumacz literacki, laureat Paszportu „Polityki” w 2011 roku za powieść „Balladyny i romanse”. Za powieść „Ości” otrzymał w roku 2014 Nagrodę Literacką Nike w plebiscycie czytelników. Napisał również książki: „Niehalo”, „Cud”, „Nowy Kwiat Cesarza” „Gesty”.
Sońka” jest opowieścią o tytułowej bohaterce, kobiecie żyjącej od urodzenia w małej wsi na Podlasiu. Osią narracji jest historia niezwykłej miłości Sońki i Joachima, niemieckiego esesmana, w czasie drugiej wojny światowej. Tytułowa Sońka jako ponad osiemdziesięcioletnia staruszka opowiada swą historię Igorowi , reżyserowi teatralnemu który przypadkiem pojawia się w zapomnianym przez boga Królewskim Stojle, gdzie mieszka Sońka.
Jeszcze nad żadną książką nie dyskutowaliśmy tak emocjonalnie. Jednych bardziej wzruszyła historia Sońki, innych mniej, ale nikogo nie pozostawiła obojętnym na jej los. Klimat miejsca i opisywanych wydarzeń znakomicie oddaje piękny, poetycki język powieści – oszczędny, ale bardzo precyzyjny, z celnymi określeniami i licznymi białoruskimi wtrąceniami.
„Sońka” to piękna i poruszająca książka, która na długo pozostaje w pamięci. Serdecznie ją polecamy.
Za miesiąc porozmawiamy o książce Łukasza Orbitowskiego „Szczęśliwa ziemia”.
